مقاله رشته ادبیات فارسی با عنوان صورخیال در قصاید خاقانی شروانی

مقدمه:

تشبیه یکی از ابزارهای کارآمد صورخیال است که در حدود  یک چهارم علم بیان را به خود اختصاص داده است. طرز اقبال شاعران به این شگرد و گونه‌های آن در تاریخ ادبیات فارسی، متفاوت بوده است؛ به طوری که در بعضی از «سبک های دوره» گونۀ خاصی از تشبیه رواج یافته است و یا اینکه شاعری به فراخور «سبک شخصی» به نوع ویژه ای آن توجه نشان داده است. در بعضی از ابواب شعری نیز توجه و اقبال به تشبیه بیشتر است. مثلاً در «وصف»که یکی از وسیع‌ترین ابواب شعری در همۀ زبان‌هاست، تشبیه اصلی‌ترین عنصر خیال به شمار می‌رفته است.»(شفیعی‌کدکنی،1372: 388).

یکی دیگر از چهار عنصر خیال استعاره است، که شاعران به فراخور قدرت شعریت خویش از آن بهره می گیرند. کشف استعاره لذتی مضاعف به خواننده می بخشد:«استعاره کارآمدترین ابزار تخیل و به اصطلاح ابزار نقاشی کلام است. » (شمیسا،86: 142) استعاره انواع و تقسیم هایی دارد که در مقالۀ پیش رو عناصر چهارگانۀ بیانی یعنی تشبیه، استعاره، مجاز و کنایه را در قصاید خاقانی می نمایانیم .اساس پژوهش حاضر براساس کتاب بیان دکتر سیروس شمیسا است.

واژگان کلیدی:

خاقانی

استعاره

تشبیه

کنایه

مجاز

فهرست:

مقدمه

مختصری در مورد خاقانی

تشبیه

انواع تشبیه

 استعاره

انواع استعاره(مصرحه،مطلقه،مرشحه)

کنایه و انواع آن

مجاز